Bos-bericht

Niet dat we het er dagelijks, wekelijks of maandelijks er over hebben maar pas, door overlijdensgevallen in familie en vriendenkring, spraken we samen eens over onze wensen als wij er niet meer zouden zijn. Punt van gesprek was waar we begraven wilde worden. In Ridderkerk, Rotterdam, Ederveen of Ede? Met alle dorpen en ene stad hebben we iets. En, willen we bij elkaar liggen? Best lastig als je allebei verschillende roots hebt. We zijn er nog niet uit.
Kort na ons gesprek waren wij in Lissabon waar we min of meer toevallig een begraafplaats bezochten, en dat was heel bijzonder. Je waande je in een dorpje, want hier werd niet begraven in de grond maar per familie was er een huisje, groot of klein, sober of royaal versiert. En bij sommige huisjes kon je gewoon de kisten zien staan. Echt apart, vonden wij. Zo zie je maar dat ook dit heel cultuurgebonden is.
Niet zo’n vrolijk bos-richt, hoor ik u denken. Gelukkig hoeft de dood ons niet bang te maken. 46 dagen bereiden we ons voor op Pasen en dan zal het klinken: de Heer is waarlijk opgestaan! De dood jaagt ons geen angst meer aan, want Jezus heeft die overwonnen.
Gezegende voorbereiding(en) toegewenst! Mede namen Liesbeth een hartelijk groet, Johan Bos
 

Samen met mijn vrouw ben ik vorige week naar de film Stan en Ollie geweest, een film over (naar mijn mening)de beste komieken ter wereld Stan Laurel en Oliver Norvell Hardy, bij ons vaak bekend met de niet zo nette benaming de dikke en de dunne. Het was echter geen lachfilm, al moest je af en toe wel lachen, maar eerder een dramafilm. Het thema was: echte vriendschap. Het ging over vriendschap door dik en dun (leuke woordspeling), want de vriendschap tussen Stan en Ollie werd ook zwaar beproefd door foute keuzes van beide, maar uiteindelijk hield de vriendschap stand. Dat is de kracht van vriendschap, dat je elkaar wat kan zeggen, fouten mag maken, maar dat het uiteindelijk niet leidt tot verwijdering.

In de Bijbel lezen we ook over vriendschappen door dik en dun. Het meest aangrijpende verhaal van vriendschap vind ik de ontmoeting van Jezus en Judas, enkele momenten voor het verraad van Judas, als Jezus Judas begroet met: vriend….
Dat gaat wel heel ver! Maar het heeft ons iets te zeggen…Hoe trouw zijn wij in vriendschappen. Soms hoor ik het terug: ik ken mijn vriendin al vanaf de lagere school!
Een andere vraag: hebt u een vriend voor het leven? Ik wel, we zien elkaar weinig, maar als we elkaar zien is het goed en net alsof we elkaar de vorige dag nog zagen en we durven elkaar alles te zeggen! En nog  een stapje verder: hebben we ook een Vriend voor het Leven???
Mede namens Liesbeth een hartelijke groet uit on Hoekie,
Johan Bos