|
|
|
|
Bosbericht april 2019
Bosbericht april 2019
Het raakte me! De Paasviering in de Credokerk. In het bijzonder het moment dat we de Paaskaars binnen brachten. Op Goede Vrijdag gaat de kaars uit…maar op Pasen dragen we een nieuwe kaars binnen, brandend. God is het Licht en wil ons de weg wijzen. En dat hebben we soms nodig, want er is veel verdriet en zorgen in onze wijken, misschien wel in je eigen familie/gezin. De dood ging je deur niet voorbij!
Om je heen zie je vlammetjes langzaam uitgaan, ze geven steeds minder licht, dreigen uit te gaan, en soms gaat het vlammetje echt uit….maar dan mag je denken aan de Paaskaars die zondag werd binnengebracht. Het Licht dat ons voorgaat en getuigt dat de dood werkelijk is overwonnen en we leven ook al zijn we gestorven.
Ik liep achter de Paaskaars en even schoot mijn moeder me in gedachten. Al heel lang weten we dat ze stervende is, ja echt zo’n kaarsje dat langzaamaan uitgaat, maar ergens is er nog steeds een krachtbron die haar steeds weer levensvuur geeft, ja tot de dag dat ook haar kaarsje dooft. Maar als haar licht uit gaat mag ze gaan naar het Licht bij God. Dat weet ik door het verhaal van Pasen. Daar mogen wij ons aan vasthouden in het leven hier…..
Jezus zegt dat Hij ieders kaarsje ziet
of het helder licht geeft of ook bijna niet
Hij ziet uit de Hemel of wij lichtjes zijn
jij in uw klein hoekje en ik in ’t mijn
Mede namens Liesbeth een hartelijke groet, Johan Bos
|
| |
Bosbericht maart 2019
Bosbericht maart 2019
Bos-bericht
Niet dat we het er dagelijks, wekelijks of maandelijks er over hebben maar pas, door overlijdensgevallen in familie en vriendenkring, spraken we samen eens over onze wensen als wij er niet meer zouden zijn. Punt van gesprek was waar we begraven wilde worden. In Ridderkerk, Rotterdam, Ederveen of Ede? Met alle dorpen en ene stad hebben we iets. En, willen we bij elkaar liggen? Best lastig als je allebei verschillende roots hebt. We zijn er nog niet uit.
Kort na ons gesprek waren wij in Lissabon waar we min of meer toevallig een begraafplaats bezochten, en dat was heel bijzonder. Je waande je in een dorpje, want hier werd niet begraven in de grond maar per familie was er een huisje, groot of klein, sober of royaal versiert. En bij sommige huisjes kon je gewoon de kisten zien staan. Echt apart, vonden wij. Zo zie je maar dat ook dit heel cultuurgebonden is.
Niet zo’n vrolijk bos-richt, hoor ik u denken. Gelukkig hoeft de dood ons niet bang te maken. 46 dagen bereiden we ons voor op Pasen en dan zal het klinken: de Heer is waarlijk opgestaan! De dood jaagt ons geen angst meer aan, want Jezus heeft die overwonnen.
Gezegende voorbereiding(en) toegewenst! Mede namen Liesbeth een hartelijk groet, Johan Bos
|
| |
Bosbericht
Bosbericht
Samen met mijn vrouw ben ik vorige week naar de film Stan en Ollie geweest, een film over (naar mijn mening)de beste komieken ter wereld Stan Laurel en Oliver Norvell Hardy, bij ons vaak bekend met de niet zo nette benaming de dikke en de dunne. Het was echter geen lachfilm, al moest je af en toe wel lachen, maar eerder een dramafilm. Het thema was: echte vriendschap. Het ging over vriendschap door dik en dun (leuke woordspeling), want de vriendschap tussen Stan en Ollie werd ook zwaar beproefd door foute keuzes van beide, maar uiteindelijk hield de vriendschap stand. Dat is de kracht van vriendschap, dat je elkaar wat kan zeggen, fouten mag maken, maar dat het uiteindelijk niet leidt tot verwijdering.
In de Bijbel lezen we ook over vriendschappen door dik en dun. Het meest aangrijpende verhaal van vriendschap vind ik de ontmoeting van Jezus en Judas, enkele momenten voor het verraad van Judas, als Jezus Judas begroet met: vriend….
Dat gaat wel heel ver! Maar het heeft ons iets te zeggen…Hoe trouw zijn wij in vriendschappen. Soms hoor ik het terug: ik ken mijn vriendin al vanaf de lagere school!
Een andere vraag: hebt u een vriend voor het leven? Ik wel, we zien elkaar weinig, maar als we elkaar zien is het goed en net alsof we elkaar de vorige dag nog zagen en we durven elkaar alles te zeggen! En nog een stapje verder: hebben we ook een Vriend voor het Leven???
Mede namens Liesbeth een hartelijke groet uit on Hoekie,
Johan Bos
|
| |
Bosbericht
Bosbericht
Om naar een vergadering te gaan nam ik de metro. Bij de oversteekplaats raasde een auto met een enorme snelheid voor me langs, zonder te stoppen bij het zebrapad. Zo gek is dat niet op de Slinge, helaas komt dat erg vaak voor! Gek was het wel dat het notabene om een lesauto ging. Ik ga er vanuit dat er geen leerling reed, maar mijn verbazing was GROOT. Zo groot dat het een gemeentelid die juist aankwam opviel. Samen zeiden we in koor: en zo één moet dan het voorbeeld geven??
Natuurlijk kan dit niet!. Een politieman breekt niet in! Ouders met kinderen wachten netjes bij een rood stoplicht! Een burgemeester levert ook altijd de juiste bonnetjes in! Een christen doet geen dingen die niet kunnen volgens de Bijbel!
Ach we zijn en blijven mensen. Mensen die vaak geen goed voorbeeld zijn! Deze dagen maken we weer mee hoe God een voorbeeld is voor ons mensen. Hij werd mens om ons tot voorbeeld te zijn. We zingen dan biddend: Jezus ga ons voor deze wereld door.... We doen dit met vallen en opstaan, maar worden bemoedigd door het feest van Kerst om het vol te houden in een donker bestaan! Fijne kerstdagen toegewenst, ook namens Liesbeth
Johan Bos
|
| |
|
|
|
|
16-06-2019
om
10.00 uur
Credokerk.jpg)
